Γκοχάρ αλ Ρούμι

(10ος αι.). Άραβας στρατιωτικός, ελληνικής καταγωγής. Το όνομά του σημαίνει Γ. ο Έλληνας. Αναφέρεται επίσης και με το όνομα Αλ Κατίμπ αλ Ρούμι, δηλαδή ο Έλληνας γραμματέας. Οι μόνες βιογραφικές πληροφορίες που υπάρχουν για τον Γ. είναι ότι διετέλεσε ιδιαίτερος γραμματέας του φατιμίτη σουλτάνου Αλ Μοέζ αλ Μανσούρ. Απήχθη μαζί με άλλα ελληνόπουλα από κάποιο νησί του Αιγαίου, εξισλαμίστηκε και ανατράφηκε στα ανάκτορα του Καϊρουάν, με τον γιο του σουλτάνου, με τον οποίο δεν άργησε να συνδεθεί φιλικά. Όταν ο γιος του σουλτάνου ενηλικιώθηκε, συνοδευόταν στις εκστρατείες του από τον Γ. και όταν διαδέχτηκε στον θρόνο τον πατέρα του, τον διόρισε αρχιστράτηγο. Η κατάσταση τότε στην Αφρική ήταν ρευστή και οι εκστρατείες των Φατιμιτών έπαιρναν συχνά τη μορφή λεηλασίας. Σε μία από αυτές, ο Γ. έφτασε έως το Φοστάτ της Αιγύπτου, όταν όμως γύρισε στο Καϊρουάν τον κατηγόρησαν ότι οικειοποιήθηκε τα λάφυρα. Τελικά όμως αθωώθηκε και έμεινε στη θέση του. Με μία σειρά από εκστρατείες κατόρθωσε να προσαρτήσει στο κράτους του Καϊρουάν μεγάλες περιοχές για να φτάσει το 968 και πάλι στο Φοστάτ. Με διαταγή του ιδρύθηκε κοντά στην πόλη αυτή μία νέα, η Μισρ αλ Κάχιρα (970), που εξελίχθηκε στη σημερινή πρωτεύουσα της Αιγύπτου, το Κάιρο. Για τις νίκες του αυτές, διορίστηκε διοικητής της Αιγύπτου. Στις ημέρες του, επιτράπηκε στους Έλληνες να οικοδομήσουν ναούς και να κατοικήσουν σε ιδιαίτερη συνοικία της πόλης, την Χάρετ ελ Ρουμ (γειτονιά των Ελλήνων), που διατηρείται και στη σύγχρονη εποχή. Στον Γ. εξάλλου οφείλεται και η ίδρυση της γνωστής θεολογικής σχολής του Άζχαρ.